5 хатогиҳои боло ҳангоми харидани мошини пуркунӣ: иштибоҳҳои раванди

Ҳар як намудҳои зиёди мошинҳо мавҷуданд, ки ҳар яке барои қонеъ кардани талаботи мушаххас дар асоси маҳсулот ва саноат таъин шудааст. Интихоби дуруст метавонад эҳсоси аз ҳад зиёдро бо назардошти имконоти мавҷуда эҳсос кунад. Аммо вақте ки шумо ниёзҳои худро дақиқ муайян мекунед, қарор хеле осонтар мегардад. Бо вуҷуди ин, ҳатто вақте ки шумо медонед, ки чӣ меҷӯед, хато кардан осон аст, ки ба истеҳсоли шумо дар муддати тӯлонӣ таъсир расонанд.

Мо’Ҳоло дар нуқтаи чорум дар силсилаи мо, ки шумо метавонед дар бораи мақолаи мо оид ба фурӯшанда ва алоқамандии дастгирии фурӯшанда хонед. Дар ин нашрия, мо’Ман ба шумо тавассути баъзе аз ҳама маъмул мешавам Хатогиҳои раванди Одамон ҳангоми харидани мошини пуркунӣ мекунанд. Чун ҳамеша, ин нуктаҳо бо роҳи содда ва амалӣ шарҳ дода мешаванд, то аз хатогиҳои гаронбаҳо кӯмак кунанд. Агар ба шумо маслиҳатҳои муфассалтар лозим бошад ё саволҳои мушаххас дошта бошед, то тавассути почтаи электронӣ ё WhatsApp ба таври ройгон дастрас шавед.

Интихоби мошини пуркунии ҳуқуқӣ танҳо нисбат ба муқоисаи мушаххасоти техникӣ ва барчаспҳои нархҳо бештар аст. Он раванди бодиққат баҳо медиҳад, ки амалиёти воқеии ҷаҳонии шуморо, хусусиятҳои маҳсулот ва эҳтиёҷоти дарозмуддати истеҳсолиро баррасӣ мекунад. Мутаассифона, дар ин марҳила бисёр корҳо хатоҳои интиқодӣ мекунанд—Хатогиҳо, ки метавонанд ба бесамар бошанд, масоили маҳсулот ва ҳолатҳои пешгирӣ.

Дар зер баъзе хатогиҳои арзёбӣ ва чӣ гуна пешгирӣ кардани онҳо:

Як роҳи оддии ё маҳлул надоштан

Интихоби як “бозхонд аз фурӯш” Мошини пуркунӣ метавонад оддӣ ба назар мерасад—Хусусан, агар он ҳамчун андозаи як андоза ба кор андохта шавад. Ин метавонад барои амалиёти асосӣ кор кунад, аммо хатти маҳсулот ё хати истеҳсоли шумо метавонад хусусиятҳои мушаххасро талаб кунад, тавре ки мо дар мақолаи техникӣ оид ба хатогиҳои техникӣ дар мақолаи техникӣ талаб карда мешавад ва дар мақолаи хатои амалиётӣ ва вобастаи иқтидор ҳозир мешавад.

Ин ҷо’S Чаро ҳалли умумӣ метавонад мушкил бошад:

• Маҳсулоти шумо метавонад хусусиятҳои беназир дошта бошад, ба монанди пайгирӣ, ҳассосияти ҳарорат ё кафк.
• Бастаи шумо метавонад коркарди махсусро талаб кунад (масалан, шишаҳои нозук, гардан ё андозаи сершумор).
• Сохтиши истеҳсоли шумо метавонад ба мошини стандартӣ мувофиқат кунад’изос ё ҷараён.

Барои таъмин намудани мошини шумо ниёзҳои мушаххаси шуморо водор мекунад, ки:

• Бо як молике, ки омода аст танзимот, тарҳҳои ҷузъӣ, конфигуратсияи конверсия ё сатҳҳои автоматӣ дошта бошад.
• Дар марҳилаи арзёбӣ намунаҳои маҳсулот ва маводи бастаро пешниҳод кунед.
• Агар онҳо бо соҳаҳои чунин соҳа ё намудҳои чунин таҷриба таҷриба кунанд, пурсед.

Ҳалли мутобиқшуда ба ҳамгироӣ бо ҳамгироӣ ва иҷрои дарозмуддат оварда мерасонад. Аммо ҳатто бо ҳамаи ин фармоишҳо дар ҷои, шумо ҳоло ҳам халос мекунед’T дидани он ки мошин дар асл кор мекунад—моро ба хатои дуюм оварда расонад.

Нест кардани намоиши кор ё давиши озмоишӣ

Бидуни он, ки ягон мошинро бе назардошти он иҷро кунед—хусусан бо маҳсулоти шахсии худ—метавонад ба якчанд масъалаҳои ногаҳонӣ оварда расонад:

• Он чизе, ки ба коғаз дар амал мувофиқ аст, чӣ гуна аст.
• Шояд шумо бо мушкилот рӯ ба монанди лапшӣ, пур кардани носаҳеҳ, пур кардани носаҳолӣ, ё суръати тез-аз-аз назар дуртар.
• Шумо бурд кардед’T маънои сешномаи саъйи худро аз ҷониби истифодабаранда дӯстона барои дастаи шумо аст.

Барои канорагирӣ кардан, аз таҳвили худ аз молики худ худдорӣ кунед:

• Намоиши зинда ё шахсан ё тавассути видео, ки бо истифодаи маҳсулоти воқеии худ ва контейнерҳои шумо истифода мешаванд.
• Маълумоти иҷро дар давраи намоиш (масалан, суръат, саҳарӣ, вақти тағирёбандаро) пур кунед.
• Намоиши видео нишон медиҳад, ки чӣ тавр тоза, нигоҳ доштан ё танзим кардани мошин.

Демои зинда роҳи беҳтарини тасдиқи даъвоҳои иҷрокунанда ва таъмини он чизеро, ки шумо интизоред, мебошад. Аммо Дон’T танҳо ба худ арзёбӣ кунед—қабули қарорҳо дар бунёд ба хатои дигар оварда мерасонад.

Мурғдиҳандаро ҷалб накардани ҷонибҳои асосии манфиатдор

Дар ҳоле ки ду хатогиҳои қаблӣ масъалаҳои беруниро дар бар мегиранд, ки ин дохилӣ аст—Ва он одатан дар марҳилаи арзёбӣ рӯй медиҳад. Тарҳро пурра харид ё идоракунӣ бидуни вуруд аз одамоне, ки барои истифода ё нигоҳ доштани таҷҳизот истифода мебаранд, метавонанд мушкилоти дарозмуддатро истифода мебаранд:

• Операторон метавонанд бо назорати ношинос ё тарҳбандии номувофиқ мубориза баранд.
• Дастурҳои нигоҳдорӣ метавонанд асбобҳо ё донишро барои пайвастшавӣ ба даст дароварда шаванд.
• Амалияи сифат метавонад бо риояи пайдарҳамӣ ё гигиенӣ дучор ояд.

Барои таъмини ғуломи ҳамвор, боварӣ ҳосил кунед:

• Менеҷерони истеҳсолӣ, операторони хаткаширо дар бар мегиранд, операторони хаттӣ, кормандони техникии техникиён ва ҳайати QA дар вақти арзёбӣ ва марҳилаҳои намоишӣ.
• Аз ҳар як даста пурсед, ки мошинро аз нуқтаи назари онҳо аз назар гузаронед ва ҳама гуна нигарониҳоро зиёд кунед.
• Пешгирии фикру мулоҳизаҳои худро барои бедор кардани масъалаҳои эҳтимолӣ пеш аз содир кардани ӯҳдадорӣ истифода баред.

Аз ҷумла ҳамаи шӯъбаҳои дахлдор, шумо барои таъмини фарзандхонӣ ва мушкилот пас аз насб.

Фикрҳои ниҳоӣ

Марҳилаи арзёбӣ беҳтарин имкони шумо барои пешгирӣ кардани харидор аст’мебуд. Раванди ҳамаҷониба ва муштарак—Тамаркуз ба мутобиқсозӣ, санҷиши воқеӣ-ҷаҳонӣ ва вуруди функсионалӣ—метавонад вақти ширкати шуморо сарфа кунад, пул ва стрессро ба поён нигоҳ доред.

Пеш аз имзо кардани ягон созишнома, аз худ бипурсед:

“Оё ин мошин ба раванди мо мувофиқ аст—Ё мо раванди худро барои мувофиқ кардани мошин танзим мекунем?”

Фурӯшандаи дуруст ба шумо дар ҷавоб додан ба саволи рӯҳонӣ кӯмак хоҳад кард.